Borowik (Boletus L.) to naziemny grzyb kapeluszowy i dużym owocniku.
Ma kapelusz półkolisty, mięsisty, o suchej powierzchni. Trzon jest masywny i często zgrubiały u podstawy, zazwyczaj nie posiada pierścienia. U niektórych gatunków miąższ zmienia kolor wskutek przecięcia lub uszkodzenia. Borowiki żyją w symbiozie z różnymi gatunkami drzew, głównie liściastych.
Żyją w symbiozie z różnymi gatunkami drzew, głównie liściastych. Większość gatunków to smaczne grzyby jadalne, otruć możemy się tylko kilkoma z nich (np. Borowikiem szatańskim).
Najbardziej pożądanym gatunkiem z tej grupy jest borowik szlachetny, zwany również prawdziwkiem. W zasadzie można powiedzieć, że jest on najczęściej poszukiwanym gatunkiem ze wszystkich grzybów jadalnych. Jest ceniony wysoko ze względu na walory smakowe – nadaje się do bezpośredniego spożycia (duszony, gotowany, smażony), suszenia i marynowania.
To, co wyróżnia go spośród innych grzybów, to wysoka zawartość białka (ok. 5,5%). Jego dominującym składnikiem jest woda (80-90%), pozostałe to węglowodany, z przewagą chiryny oraz składniki mineralne (1%). Borowik suszony ma sporą zawartość fosforu, witaminy B2 i B3, żelaza, magnezu i witaminy C.
Borowiki są bardzo popularne w kuchniach europejskich. Można powiedzieć, że są symbolem jesieni. Ze względu na intensywny aromat, sporządza się z nich sosy do mięs i makaronów oraz pożywne zupy. Są popularnym dodatkiem do włoskiego risotto. Doskonale komponują się również z masłem.
W kuchni polskiej borowiki są stosowane jako składnik bigosu, jako farsz do uszek do barszczu i pierogów, czy też jako dodatek do dań w postaci marynowanych w zalewie octowej grzybków z siekaną cebulką.